Staatsmongolen on Tour

De afgelopen periode was nu misschien al de mooiste periode hier. Tom, Koen en Geerd waren mij namelijk op komen zoeken. Dit zijn een aantal vrienden van mij die ook uit Ysselsteyn komen. Ik had het geluk dat mijn huisbaas nog een huisje over had recht tegenover die van ons. Dus iedere ochtend als ik de deur uit liep om naar school te gaan om les te geven, zag ik ze daar zitten met een djogo. "Eej Luuk!" "Succes Luuk!" "Kom je straks zuipen?" En zo ging dat dan iedere stagedag. Maar ze waren natuurlijk niet gekomen om alleen te zuipen, maar ook om dingen te zien (en dan te zuipen).

Zo hebben we van allerlei tripjes gedaan met onze vaste tour gids Rudi Wortel. Als eerste zijn we met de hele bups naar de Brownsberg gegaan. Een berg van ongeveer 400 meter hoog in het zuiden van Suriname. Hier hebben we door de jungle moeten klauteren om van alles te zien wat erg mooi was, maar man man man wat was dat een kapot makerij zeg... Gelukkig kregen we hierdoor wel een erg mooi uitzicht over het Brokopondostuwmeer waar we gingen overnachten. Een meer dat ongeveer de grootte als de provincie Utrecht bestrijkt. We gingen namelijk het stuwmeer op met een klein bootje om daarna op een eilandje te overnachten. Een erg mooi en rustig plekje. Je voelt je daar helemaal afgesloten van de buitenwereld, want als je om je heen kijkt zie je echt niks anders dan natuur. We hebben hier de avond gezellig afgesloten met een kampvuur en wat Parbo's. De dag erna rustig wakker worden in je hangmat en even gauw een duik nemen in het meer. Wat een leventje.

De volgende trip gingen we kaaimannen vangen. We moesten eerst met een bootje over de Suriname rivier waarin allemaal dolfijnen om onze boot gingen zwemmen om vervolgens bij een klein dorpje aan te komen. Vanuit hier moesten we verder met een ander bootje om echt door het moeras te kunnen varen. Iedereen was flink ingepakt met lange kleren en een hoofdlamp, want man wat waren er veel muggen. De hoofdlamp hadden we nodig om de kaaimannen te zoeken, want je kunt alleen maar 's nachts kaaimannen vangen. Als je dan in het moeras zit moet je met de hoofdlamp langs de kant schijnen en dan zie je de ogen van de kaaimannen glinsteren. Samen met Tommy zijn we toen kaaimannen gaan vangen die avond. Tommy is een vriend van Rudi en zij organiseren of begeleiden van allerlei tripjes. Op de weg terug raakten we goed aan de praat met elkaar en volgens Tommy hadden we het 'echte' Surinaamse uitgaansleven nog niet gezien. De dag erna zou hij ons wegbrengen naar het quadrijden, want we hadden een dagje quadrijden door de jungle gepland. Later op de dag zou Tommy ons ook weer ophalen om 's avonds naar de echte Surinaamse kroegen te gaan met z'n allen. En zo geschiedde het.

Tommy kwam ons 's avonds oppikken en hij had een hele kroegentocht uitgestippeld voor ons. En ja hoor het waren echte Surinaamse kroegen. Iedere tent stapten wij als enige blanke mensen binnen en werden we door de halve tent aangekeken. En tot onze verbijstering kregen we bij iedere tent heel veel aandacht van de dames. Mooie vrouwen uit Brazilië, Frans Guyana, de Dominicaanse Republiek en noem maar op. Steeds ook probeerden ze op een halfslachtige manier met ons te communiceren, want bijna alle dames konden geen Nederlands of Engels. Wij dus naar Tommy toe: "Hee Tommy, wat zijn dit nou weer voor kroegen?" Dus hij met een dikke grijns op zijn gezicht: "Haha hebben jullie dat nog steeds niet door dan?". "Ooooow". Meer over deze avond mag ik dus ook niet vertellen.

De dag erna zat het er echter op, want ze moesten weer terug naar Nederland. Tommy had beloofd ze op te halen en weg te brengen naar het vliegveld. Als afsluiting dronken we nog een laatste Parbo met z'n allen en weg gingen ze. Ook al zijn ze nu al een tijdje weg zijn ze toch nog vaak het onderwerp van het gesprek. Zo zijn er enkele maniertjes en uitspraken van ze overgenomen door de lokale bevolking. Zo wordt er soms nog tegen me gezegd: "Luuk, jij en je vrienden zijn echt mongols" Ik zeg: "Da is."

De groeten!