Het einde in zicht

Ik schrijf deze blog als mijn laatste blog. Woensdag 31 mei vlieg ik jammer genoeg weer terug naar Nederland. Het is ook alweer een lange tijd sinds mijn vorige verslag. Dit komt, omdat ik weer van alles heb gedaan. Vandaar dat dit een erg lange blog zal zijn waarin ik probeer alles te vermelden wat ik heb meegemaakt. We zullen verder gaan waar ik was geëindigd.

Mijn vrienden waren vertrokken, maar binnen enkele weken stonden de volgende gasten alweer voor de deur. Pap, mam en mijn zusje Maud waren langsgekomen. Rond deze tijd kwam van bijna iedereen hier de familie langs, want het was Paasvakantie in Paramaribo. We zijn toen met een grote groep naar de Voltzberg en de Raleighvallen gegaan. Een driedaagse trip waarin we van alles hebben gezien en gedaan. De eerste dag was lang reizen met de bus en ook drie uur lang op een kleine *** boot zitten. Maar uiteindelijk was het het waard, want we zaten op een eiland midden in de rivier diep in de jungle. We konden onze hangmatten alvast ophangen om de komende dagen de nacht door te komen. Daarna hadden we een avondwandeling door de jungle waarin we allerlei dieren en insecten hebben gezien. Vervolgens hebben we de nacht gezellig afgesloten en ook met een goede nachtrust, want de dag erna stond ons wat te wachten. We gingen de Voltzberg beklimmen.

De Voltzberg is een berg van 240 meter hoog die diep in de jungle staat. We hebben er de hele dag voor uitgetrokken om de berg te beklimmen en ook weer terug te komen. Eerst moesten we drie uur lang door de jungle lopen om vervolgens nog een uur steil de berg op te klauteren. Ja je kon de kuiten wel voelen zeg... Het uitzicht was echter wel schitterend. Op de top van de berg zag je alleen maar jungle als je om je heen keek. Ook de rivier zag je mooi tussen het woud lopen.

De dag erna hadden we een jungle wandeling naar de Raleighvallen. Mij werd verteld dat dit grote watervallen waren dus ik had er zin in. Nou tijdens de wandeling komen we ineens buiten de jungle en zitten we op allemaal rotsen aan de rivier. Ik dacht hè jammer, waarom nou pauze? Loop van mij maar door. Maar toen zei iemand dat dit de watervallen al waren, alleen ik kon ze nie vinden nie. Bleken het kleine watervallen midden in de rivier te zijn. Net geen Niagara watervallen dus, maar ja was even goed mooi om te zien.

Nou deze trip zat erop en binnen enkele dagen kwam er nog een extra gast bij. Mijn vriendin Ilse Oosterveen hoorde van mijn mooie verhalen hier in Suriname en had ook zin om te komen. Met de huisbaas had ik wat afgesproken dat ze bij ons in het appartement kon intrekken voor een extra handje hulp. Ja ja het wasrek hing aardig vol na al deze tripjes en ook was het wel handig dat Ilse goed kan koken. Dus ik heb haar ff goed aan het werk gezet haha.

De dag erna hadden we al meteen weer een nieuwe trip. We gingen met ons gezin en dat van Wesley naar Galibi. Galibi is een natuurreservaat dat een eindje van Paramaribo afligt. Het ligt aan de zee en ook aan een rivier. Deze rivier is de natuurlijke grens van Suriname en Frans-Guyana. Maar goed we kwamen hier voor de reuze zeeschildpadden. Want we zaten midden in de broedperiode en dan kun je 's avonds overal schildpadden spotten. Je loopt dan in het pikkedonker over het strand en ineens zie je overal schildpadden. Schildpadden die de zee uitkomen of die een kuil aan het graven zijn. Ook hebben we er een paar gezien die aan het broeden waren. Gigantische beesten die in een extase hun eieren aan het broeden zijn. We hadden zelfs het geluk dat we enkele kleintjes hebben zien uitkomen en de weg naar de zee aan het zoeken waren. Het was daarom ook erg belangrijk dat we ze niet stoorden door bijvoorbeeld de flitsen van je mobieltjes. De moeders mochten niet gestoord worden en ook de kleintjes hadden het licht van de maan nodig om de weg naar het water te vinden. Gelukkig had onze vaste tourgids Rudi Wortel een rode lamp mee waardoor we toch enigszins foto's konden maken van dit mooie gebeuren. De dag erna zijn we ook nog even naar Frans-Guyana gegaan en hebben we de beroemde gevangenis bezocht waar Papillon is ontsnapt. Heel interessant alleen was alle informatie alleen maar in het Frans... Altijd hetzelfde liedje met die Fransozen hè. Een erg indrukwekkende trip was dit en zeker een aanrader voor de mensen die nog van plan zijn ooit naar Suriname te komen!

Toen we terugkwamen stond ook alweer het volgende uitje klaar, want Ilse wilde genoeg te doen hebben hier. We zijn samen met Iris en Erik opnieuw naar het Brokopondostuwmeer gegaan. Gewoon rustig afgezonderd van de buitenwereld genieten van de rust en gezelligheid. De dag erna gingen we op het meer op piranha's vissen in een bootje. Eerst hebben we flink wat rundvlees gehaald bij een winkeltje aan het meer om dat als aas te gebruiken voor de Piranha's, want de vangst zouden we bakken en opeten. Nou viel dat ff flink tegen... Nadat we onderhand zo'n twee uur op de boot hadden gezeten en ik bijna een halve koe in het water had gegooid had ik nog steeds geen ene piranha gevangen. Erik idem dito. De meiden moesten dus zorgen dat er eten op tafel kwam en erg genoeg gebeurde dit ook... Ja ja we mogen ons schamen. Al smaakten de piranha's trouwens wel heerlijk! De complimenten aan chef kok Tommy ;)

Enkele dagen erna zijn we ook nog een keer gaan quadrijden. Os pap, Ilse en ik. De eerste keer was zo mooi met Koen, Tom en Geerd dus ik heb het nog een keer gedaan. Nu was het echter héél anders dan de vorige keer. Nu was het terrein namelijk overal nat. Overal waren dikke plassen, zowel in de savanne als in de jungle. Suriname zit namelijk in de lange natte periode waarin het bijna iedere dag regent en soms wel de hele dag. Ze zijn hier namelijk niet bekend met seizoenen, maar met droge en natte periodes. Op dit moment is het weer in Nederland zelfs beter dan hier in Suriname.

Maar goed, de vakantie voor mijn family zat er bijna op en dit moest natuurlijk worden afgesloten met een mooie avond stappen. Zelfs paps en mams zijn mee de kroeg in gegaan wat niet zo'n succes bleek. Al keek os mam haar ogen wel uit want ja, dat is een nieuwsgierige die alles in de gaten wil houden. Maar os pap had het gauw gezien en kon de 'waardeloze shit muziek' niet langer verdragen. Moet ik hem wel gelijk in geven, maar ja dan drink je maar een paar glazen extra dan maakt het toch niet meer uit wat je hoort. We hebben de avond dus met de jeugd voortgezet nadat de senioren naar bed moesten ;) Voor Ilse daarentegen ging er een compleet nieuwe wereld open. Ze vond het uitgaansleven prachtig en keek haar ogen de hele avond (en ochtend) uit! Maar ja aan alle dingen komt een eind en dus ook hun vakantie. Ik vond het erg leuk dat ze langs zijn gekomen en ook vond ik het mooi om ze kennis te laten maken met mijn leventje hier.

Nou na de Paasvakantie was van iedereen de familie weer weg en ja hoor er stond weer een nieuwe trip op het programma. Deze keer Bigi Pan. Een prachtig natuurreservaat waar ook heel veel vogels rondtrekken. Dit grote meer heeft de vorm van een pan. Ja ja vandaar de naam Bigi Pan. Vrij vertaald dus 'Grote Pan'. Maar er was nog iets aparts aan dit meer, want het is nergens dieper dan een halve meter. Je kan overal gewoon staan. We hebben daar in hutjes op het water overnacht. Van die kleine hutjes op palen die net boven het water uitkomen. Als eerste gingen we dus op een boottocht om een beetje het meer te verkennen. Nou en dan zit je rustig in de boot een beetje te genieten en dan vliegen er ineens allemaal van die rare vissen langs je af. Dan vliegt er weer eentje net langs de boot, de volgende springt in de boot, de ander vliegt tegen iemand z'n kop aan en zo ging dat maar door. Nou dat hebben ze toch geweten die vissen. Zo vloog er ook eentje op mijn slup. And it was at this moment he knew he f*cked up. Want er was ook een andere groep senioren met ons mee waarvan een lollige levensgenieter mij uitdaagde om die kop eraf te bijten. En ja ik ben Luuk van Dijck niet als ik me laat afbluffen door zo'n ouwe kel he. Dus hap en het hoofd was weg. 's Avonds zijn we nog kaaimannen gaan spotten en we hadden een erge grote gevangen. De lokale bevolking daar hebben hem de dag erna klaargemaakt voor ons en het smaakte op zich best prima. Een beetje naar taaie kip. De Surinamers noemen de kaaimannen ook wel 'waterkip' en het wordt geregeld gegeten. Bigi Pan was dus ook een geslaagde trip. Het zag er allemaal heel mooi en rustgevend uit.

Nou voor de mensen die denken dat ik hier niks hoef te doen en nooit naar school ga om les te geven, wat eerlijk gezegd wel zo lijkt. Ik heb mijn stage hier succesvol afgesloten! Ik ben op twee examenlessen beoordeeld door iemand van de universiteit van Paramaribo. Twee keer heb ik een les moeten draaien en daar werd dan mijn beoordeling op gebaseerd. Voor beide lessen heb ik een 8 gekregen dus ik kan tevreden zijn.

Om dit te vieren zijn we naar het binnenland getrokken. Naar de zogeheten 'Marrondorpen'. Dit zijn erg primitieve dorpjes die afstammen van de tijd dat de slaven van de plantages het binnenland introkken om zich vrij te maken van hun eigenaar. Erg interessant om te zien hoe ze daar leven. Zo zijn de normen en waarden daar compleet anders. Mannen die meerdere vrouwen mogen hebben, vrouwen die niks te zeggen hebben, mannen die als mislukkeling worden gezien als ze geen fatsoenlijk huis kunnen bouwen voor hun vrouw, wat een vereiste is! Ja wat je jezelf voorstelt als je denkt aan een primitief dorpje midden in de jungle, zo zag het er ook precies uit.

Hier zit ik nu dan met nog maar een paar dagen te gaan totdat ik weer terug vlieg naar Nederland. De tijd is echt heel snel gegaan. De vier maanden lijken net vier weken te zijn geweest. Van alles gezien en gedaan wat ik in Nederland nooit had kunnen doen. Achteraf echt blij dat ik mijn keuze heb doorgezet om naar het buitenland te gaan voor mijn minor. Zeker een aanrader voor iedereen die de kans krijgt!